Gijs Bosch Reitz
"Tuin van Versailles"
Verkocht
GIJS BOSCH REITZ
Amsterdam 1860-1938
TUIN VAN VERSAILLES
Olieverf op doek
78 x 102 cm.
Gesigneerd: links onder 'Bosch Reitz'
Provenance: Particuliere collectie, Nederland; Six collectie, Nederland.
Tentoongesteld: Laren, Singer Museum, Geschilderde Tuinen, 5 June - 26 August 2019.
Literatuur: A. van Lienden, Geschilderde tuinen, Zwolle 2018, p. 44.
Tussen 1902 en 1906 verbleef hij steeds een half jaar in Versailles om te schilderen; de andere helft van het jaar verbleef hij in zijn atelier in St. Ives. In Versailles schilderde hij de tuinen van het paleis in een zonnig, geelgroen palet en een losse toets, alsof het schilderen in Frankrijk de impressionistische stijl nieuw leven inblies. Bosch Reitz schilderde ook wel figuren, zoals in voorstellingen van openluchtconcerten, maar de meeste aandacht ging uit naar de tuinen zelf, met de oude fonteinen, balustrades en heggen. Zijn werk uit Versailles en het nabijgelegen Trianon werd in 1906 in Rotterdam bij Kunsthandel Oldenzeel tentoongesteld en in de Nieuwe Rotterdamsche Courant werd geschreven: ‘Deze plaats van vereenzaamde weelde, van verstarde pracht-die-bleef; de, twee eeuwen oude, stijfheid van aanleg, betooverd, verjolijd door lente of zomer, verstemmigd door den weemoed van najaar, heeft den zwerver aangetrokken, die blijkbaar een aristocraat is…’. Bosch Reitz werd de ‘schilder van het aristocratisch landschap’ genoemd en geprezen om het gevoel van eenzaamheid en weemoed dat hij in zijn gedistingeerde schilderijen wist uit te drukken.
In de tuinen van Versailles maakte Bosch Reitz een aantal impressionistische schilderijen van openluchtconcerten in losse gele, groene en roze verfstreken; werken die een groot contrast vormen met die uit Laren. Wellicht was hij in Frankrijk opnieuw gecharmeerd geraakt van het impressionisme, en ging hij daardoor over naar een vrijere compositie, helderder kleurgebruik en een lossere toets. Ook zonder figuren schilderde hij de tuinen graag en met veel aandacht. De Nieuwe Rotterdamsche Courant schreef op 5 mei 1906 over de schilderijen van Versailles en het nabijgelegen Trianon: ‘Deze plaats van vereenzaamde weelde, van verstarde pracht-die-bleef; de, twee eeuwen oude, stijfheid van aanleg, betooverd, verjolijd door lente of zomer, verstemmigd door den weemoed van najaar, heeft den zwerver aangetrokken, die blijkbaar een aristocraat is….’ Als ‘schilder van het aristocratisch landschap’ prees men Bosch Reitz vooral om het gevoel van eenzaamheid en weemoed dat hij in zijn schilderijen wist uit te drukken.